اینک از اندوه و آهم بیشتر

نیست یاری مهربان و خویشتر!

خویشم اندوه و تبارم آه شد 

ماه ِ من از آسمان بر چاه شد

کیست می داند افسون ِ خوشی

تا دَمَد بر پیکر ِ این خامُشی؟!!!

غلغل ِ چنگ و چغانه یا میی؟

ای که با من راز می گویی ..کیی؟!!!

بر کَن این بیخ و بُن ِ اندوه را

محو کُن این لشکر ِ انبوه را

شور برمن بار ای ابر طرب

تا بجوشد هستی ام اندر طلب

لب ز لب تا واکند در یک نَفَس

اوج گیرد پَر گشاید از قَفَس

ای مسیح ِ چاره ساز..در پیش آی

رنده ام کن در نوای ِ این  نای!!!