آغاز ما ..انجام ما ..

آغاز شو ای زندگی

 

افسون کن ای دلدادگی

ای قلب ای رگ ای تو خون 

اینک جنون اینک جنون 

اینک دگر غم میرود 

هم بیش ..هم کم میرود 

اینک پر از آوازه ..ما

بی حد و بی اندازه .. ما 

اینک پر از مهریم ما 

زیبا ..پریچهریم  ما 

اینک ما ..ماه و قمر 

اینک ما شهد و شکر 

اینک فروزان قلب ما 

خورشید سوزان قلب ما 

اینک تبار  عزتیم 

هم اهل رحم ..هم رحمتیم 

فردا و صبحیم و سحر  

پرنور و صد غوغا به سر 

هم راز و هم راضیِ عشق

ماییم و طنازی ِ  عشق

آن اصل ِ اصل ِ راز ..ما 

انجام ..ما   آغاز ..ما 

آغاز شو ای زندگی 

افسون کن ای دلدادگی 

ای قلب ..ای رگ ..ای تو خون 

اینک جنون ..اینک جنون 

 

در دل ..به روت که بازه..!

عاشقی ِ تو رو  .. من  از..نم  ِ گونه هات شناختم ..

 شرم و مِم مِمه  کلامت  .. جات..می گفت ..  دل به تو باختم..!

از توو آرزوی ِ سبزی ..که توی ِ هر نفست بود..

میشد آسون ..دید و فهمید ..که دلت ..تنها کست بود..!

من تو رو مثه یه رویا ..از توی ِ خوابا گرفتم ..

از توو موجای ِ فراری از دل ِ دنیا گرفتم..

دل ِ رویایی ِ دنیا که پراز موج ِفریبه..

تو کمک خواستی و دیدم..چهرهتم چقد نجیبه..!

"کمک ای ستاره ی بخت ..

کمک ای طالع ِ جون سخت..!

کمک ای خدای گردون..

سرنوشتمو بگردون..!"

صدای ِ دل ِ تورو  من ..

انگار از لبات شنیدم..!

تو نگفتی ..تو نخواستی ..

ته ِ قلبتو  میدیدم..!

حالا همراز ِ دل ِ تو ..دل من غرق ِ نیازه..

بگو ..بشنو ..هرچی میخوای..در دل به روت که بازه..! 

وقتی بارونیه چشمات

وقتی بارونیه چشمات ..من میگم فصل ِ بهاره 

آخه میگن فصل ِ عشقم ..نم نم ِ ابرارُ داره ..

اشک ِ تو گرم و تن ِ رگ سبزه از باریدن تو ..

این بهار غرق نفس شد از هوای دیدن تو..

باتو از ..سرسبزی ِ باغ ..توو  تن ِ هر آرزو هست ..

با تو از رنگ ِ شقایق ..توو  دل ِ هر گفتگو  هست..

توی ِ دست ِ آسمون باز یه بغل گل ِ ستاره ..

ماهم  عاشق شده انگار  ..تا خود ِ صُب (ح) خواب نداره ..!

میشه خیره موند به مهتاب ..تا سحر شب زنده داری ..!

گاهی بارید ..گاهی خندید .. توو  هوای ِ بیقراری ..!!!

وقتی بارونیه چشمات ..من میگم فصل ِ بهاره ..

توی ِ فروردین یا دی  ..واسه دل فرقی نداره..!

لحظه های نمناک

در حضور  ِ  بی شکیب نا امیدی 

قلب ِ من دلدادگی را خاک میکرد 

دست ِمن پژمرده میشد از تحمل

چشم من هر لحظه را نمناک میکرد 

از لبِ افسوس ..صد ..ای کاش ِ مجروح 

در درون سینه ام کولاک میکرد 

باغبان از گل ..ز سبزه ..قصه میگفت 

گوشم اما  قصه ها را پاک میکرد